Volgens de Islamitische wetgeving omtrent erfgoed, heeft een kleinkind geen recht op nalatenschap van zijn opa wanneer de kinderen van zijn opa nog in leven zijn. Dit oordeel is gebaseerd op het principe; “naaste familie verhindert verre familie”.^[1]

Echter, sommige geleerden hebben het belang van een testament benadrukt om ervoor te zorgen dat kleinkinderen en anderen die eventueel aanspraak zouden kunnen maken op de nalatenschap, niet benadeeld worden. Hierop gebaseerd zou een grootvader niet meer dan een derde van zijn bezittingen of het deel waarop zijn desbetreffende overleden kind recht op zou hebben, moeten nalaten aan de kinderen van zijn overleden kind. Volgens Dawud-u Zahiri, Mesruk, Katade, Tawus, en Taberi is het wadjib om een testament te schrijven voor naasten en familie die in eerste instanstie geen recht hebben op het erfgoed.^[2]

Sommige hedendaagse geleerden hebben het opmaken van de testament als wadjib beschouwd aan de hand van het volgende vers: het is jullie verplicht wanneer de dood één van jullie nabij is, als hij bezit nalaat, een testament te maken voor de ouders en de verwanten, volgens wat redelijk is (dit is) een plicht voor de degenen die zich bewust zijn van Allah.^[3]

Deze geleerden hebben gesteld dat wanneer een grootvader komt te overlijden zonder een testament achter te laten zijn erfenis in beschouwing dient genomen te worden alsof hij wel een testament heeft achtergelaten.^[4]